Enschede

Op 19 maart begon mijn nieuwe avontuur. Met vijf zetels werden we beloond voor wekenlang campagnevoeren en acht jaar lang een sociaal geluid in de gemeenteraad van Enschede. Maar dat is niet mijn verdienste, dat dank ik aan de harde werkers die de afgelopen jaren de SP fractie in de gemeenteraad sterk hebben gemaakt. Voor mij begon het pas, die 19e maart.

De ochtend na de verkiezingen werden we verwacht in het stadhuis om de definitieve zetelverdeling te horen. Daar zit je dan, in de raadszaal waar je de komende vier jaar geacht wordt zinnige dingen te gaan zeggen. Nou had ik daar vooraf heel veel vertrouwen in, en nog steeds, maar ineens daalt het besef in: ik moet het nu echt gaan waarmaken. Mensen hebben mij het vertrouwen gegeven dat hun stem goed terecht komt, dat is nogal wat. De maandag erna worden we verwacht bij de burgemeester voor een 10 minuten gesprek. We gaan naar een van de locaties die uitgezocht zijn voor de fotoshoots en laten ons professioneel op de foto zetten. Later op de dag mogen we ons pasje ophalen en kennismaken met het stadhuis en de griffie. Met je pasje kun je deuren openen die daarvoor hermetisch afgesloten leken te zijn. Plots is het stadhuis, waar ik daarvoor zelden kwam, een thuisbasis geworden. Want als nieuw raadslid kom je er vaak en veel. Er zijn inwerkbijeenkomsten, workshops, kennismakingsbijeenkomsten, fractievergaderingen en natuurlijk de raadsvergaderingen.

Ik kreeg in die dagen ook een Ipad. Dat lijkt een leuk speeltje, maar stiekem is het een apparaat waardoorheen een enorme hoeveelheid informatie mijn kant op komt. Ik wist nog nauwelijks wat ik moest verwachten of de mailbox stroomde al vol met uitnodigingen, memo’s, informatie, felicitatiebrieven, enz. Elke dag weer. En hoewel ik nog niet zo goed wist hoe daar mee om te gaan, voelde ik me er wel verantwoordelijk voor om alles te lezen. Je wilt tenslotte niet in je eerste weken al achter de feiten aanhollen. Gelukkig ben ik er inmiddels enigszins aan gewend.
Waar ik meer aan moest wennen was mijn nieuwe rol. Ik ben van beroep secretaresse, dus ik ben gewend dat ik ondersteuning verleen. En ineens staat er een heel team klaar die mij, en de andere raadsleden, ondersteuning biedt. Er wordt mij gevraagd waar ik behoefte aan heb. Vreemd. Ik merk dat mensen die ik ontmoet, bijvoorbeeld bij de aftrapbijeenkomst kennismaking met stadsdelen van afgelopen week, mij anders benaderen. Ineens ben ik niet meer zomaar een bezoeker, maar ben ik raadslid. Iemand die iets in de melk te brokkelen heeft. Iemand die mede verantwoordelijk is voor hoe mensen bij de wijkraden hun werk kunnen en mogen doen. Er komt veel op je af in die eerste weken. Maar door alle bomen heen begin ik nu het bos te zien. Het begint te kriebelen als ik denk aan mijn eerste betoog. Aan debatteren over zaken die me aan het hart gaan. Ik wil me niet laten afleiden door het beeld dat men heeft van wat een raadslid zou moeten zijn, ik wil er vol voor gaan, op mijn manier, zoals ik ben.

Ik hoop van harte dat ik mezelf nooit anders ga zien dan nu. Een gewone Enschedese, vol met idealen en de bereidheid te luisteren naar mijn omgeving. Iemand die hard wil werken om te bereiken waar wij als SP voor staan. Iemand die bereid is om vol enthousiasme de verantwoordelijkheid op zich te nemen die wij op 19 maart gekregen hebben. Enschede 100% sociaal!

Joke de Jager