Woningbouw
De afgelopen jaren heeft de SP zich ingezet in onder andere de Wesselerbrink, De Laares en Boswinkel, om te protesteren tegen grootschalige sloopplannen. Het ging om sociale huurwoningen die technisch nog in goede staat waren, maar vaak wel achterstallig onderhoud hadden. Voor dit onderhoud was door de bewoners wel jarenlang huur betaald, maar tot uitvoering kwam het niet of nauwelijks. Het algemene beeld is dat er goedkope huurwoningen verdwijnen en er dure koopwoningen voor in de plaats komen. Hierdoor gaat het totale aantal woningen naar beneden.
De situatie rond de Enschedese woningvoorraad is veroorzaakt door de volgende zaken: De nieuwbouw is vooral een zaak van marktwerking geworden, waardoor vooral duurdere koopwoningen voor doorstromers werden gebouwd. De verwachting dat de achtergelaten woningen beschikbaar zouden komen voor jongeren en huurders met een lager inkomen, bleek onjuist. Starters kunnen moeilijk aan een huurwoning komen en hebben onvoldoende geld om een woning te kopen. De huidige bestuurders van Enschede houden geen rekening met de bevolkingssamenstelling en de inkomens van onze stad. Er wordt een beleid gevoerd dat er op gericht is om te verkrappen aan de onderkant en te verruimen aan de bovenkant. Het idee dat hierachter zit, is om het voor mensen met een hoog inkomen aantrekkelijk te maken om zich in Enschede te vestigen. Op deze manier zou de lokale economie bevorderd moeten worden. Waar de coalitiepartijen geen oog voor hebben, is dat de mensen met een hoog inkomen niet massaal naar Enschede komen en dat de armoede door dit beleid juist toeneemt. Enschede heeft relatief veel laagopgeleide mensen en relatief veel mensen met een laag inkomen. Als deze mensen niet goedkoop gehuisvest kunnen worden, leidt dit tot ernstige problemen. De huidige toekomstvisie en woonvisie moeten worden vervangen door een nieuwe visie waarin voldoende goedkope woningen gegarandeerd worden. In de afgelopen jaren hebben de verzelfstandigde corporaties over het algemeen te weinig gebouwd, te veel gesloopt en gaven ze steeds meer geld uit aan interne bureaucratie, onderlinge fusies en salarissen voor topfunctionarissen.
Het komende college moet zich actief gaan bezighouden met volkshuisvesting, waarbij uitgegaan dient te worden van de woonbehoefte en de samenstelling van de Enschedese bevolking. Een kwalitatief goede huur- of koopwoning hoort voortaan voor iedereen bereikbaar te zijn. Daarbij moeten we niet de bezitter, maar de gebruiker centraal stellen. Woningcorporaties moeten hun maatschappelijke taak oppikken en het aantal betaalbare woningen moet stijgen. Om ongewenste sloop te voorkomen, zal de door de SP ontwikkelde slooplat moeten worden opgenomen in het gemeentelijke beleid.
Een complex mag pas worden gesloopt als:
• 70% van de oorspronkelijke bewoners heeft ingestemd met de sloopplannen
• De woningcorporatie geen huurders kan vinden voor de te slopen woningen
• De wachtlijsten (of wachttijden) voor een sociale huurwoning niet groeien
• Er door de sloop van de woningen geen waterbedeffect optreedt
• De te slopen woningen aantoonbaar bouwtechnisch van slechte kwaliteit zijn