Enschede

Deze zomer ga ik een week ervaring opdoen als vrijwilliger bij verpleeghuis Bruggerbosch. in Enschede.
Vanwege de bezuinigingsmaatregelen op zorg neemt het vrijwilligerswerk een steeds belangrijkere plek in, in het dagelijks leven van cliënten. Of het nou om thuiszorg, verzorgings- of verpleeghuizen gaat, tijd voor een gesprek, een klein extraatje om het leven wat aangenamer te maken is er nog nauwelijks. Daarvoor hebben we mensen nodig die steeds belangrijker worden, als het gaat om zingeving aan het bestaan van mensen die afhankelijk zijn van zorg. Een belangrijke groep waarvan het aantal zal afnemen naarmate de Wet Werk en Bijstand succesvoller is. Het kabinet eist dat iedereen aan het werk gaat, de gemeente doet een moreel beroep op mensen zich vooral in te zetten voor zorgvragers. Dat wordt lastig, vooral als je als alleenstaande ouder werkt en je kinderen verzorgt. Omdat er nog weinig ervaring is met maatschappelijke stages laat ik die buiten beschouwing. Wel heb ik begrepen dat hiervan al wel sprake is in Bruggerbosch.

Met de kwaliteit van de thuiszorg word ik als raadslid bijna dagelijks geconfronteerd. Is het niet via mailtjes van cliënten of hun familie, die na her indicatie eigenlijk veroordeeld zijn tot een verzorgingshuis dan wel van thuiszorgmedewerkers die als vuil aan de kant worden gezet of in hun vrije tijd die zorg bieden die cliënten nodig hebben om in hun eigen omgeving te kunnen blijven. Het zijn de mensen die enorm veel geld verdienen voor onze gemeente doordat we ze niet de kwaliteit van leven bieden die ze eigenlijk nodig hebben.
Net als alle verzorgingsinstellingen is ook Bruggerbosch voor een belangrijk deel afhankelijk van vrijwilligers als het gaat om kwaliteit van leven. Met die kwaliteit bedoel ik dat er tijd is om bij iemand te zitten, te wandelen of terug te vallen op een vroegere hobby.

Om alvast een beetje een indruk te krijgen van de instelling ben ik rondgeleid door de vrijwilligers coördinator. Mijn eerste indruk is redelijk positief. Er is sprake van kleinschaligheid binnen de instelling. Een groep van zes mensen bewoont een unit die bestaat uit woonkamer, keuken en voor ieder een eigen slaapkamer. Het sanitair is voor gezamenlijk gebruik. Er wordt zoveel mogelijk een thuissituatie nagebootst. Er werken zo'n 250 mensen op vrijwillige basis. Daarvan wil ik er een weeklang een van zijn.

Graag kom ik tijdens deze week in contact met cliënten, hun familie en vrienden, vrijwilligers en mensen die er werken in afwachting van regulier werk . Hoe ervaart de familie de zorg, wat vinden de vrijwilligers van hun werk en wat zou de instelling moeten zonder vrijwilligers.? Dat zijn de vragen waar ik graag een antwoord op wil hebben. "Dat wordt zwaar" zeggen me veel mensen. De gemeenteraad heeft niets te vertellen over deze instellingen. Helemaal waar maar we hebben het wel over bewoners van Enschede.

Annelies Futselaar