h

DCW'ers aan het woord

20 januari 2009

DCW'ers aan het woord

Vrijdagavond 16 januari is het SP rapport 'DCW'ers aan het woord' gepresenteerd aan het DCW personeel en andere belangstellenden. Ruim 80 mensen waren daarbij aanwezig.
Het rapport werd geschreven naar aanleiding van klachten die de SP Enschede bereikten vanuit de DCW.
Uitgenodigd daarbij aanwezig te zijn waren mijnheer Harm Kelderman, directeur van de DCW bedrijven, wethouder Myra Koomen (helaas wegens ziekte verhinderd), mijnheer Marc Vos van de DCW, Paul Lempens van de SP 2e Kamerfractie, mijnheer Gerard Veldhuis van de ABVA KABO en Louis Rolevink van de ABVA KABO. Gespreksleider was Mariska ten Heuw, fractievoorzitter van de Hengelose SP raadsfractie.

Naar een korte introductie werd voorgesteld de discussie te laten verlopen volgens de 6 hoofdklachten zoals die in het SP rapport 'DCW'ers aan het woord'.
Hieronder kort verslag gedaan worden aan de hand van de 6 hoofdstukken waarin de klachten werden verwoord.

1. Problemen met de leiding
In het rapport komt naar voren dat er sprake is van intimidatie. Deze opvatting wordt door een aantal mensen in de zaal gedeeld. Iemand merkt op dat de leidinggevenden te veel vragen van de WSWers om de productie te halen. Een ander merkt op dat niet de direct leidinggevenden het probleem zijn maar het hoger kader daarboven.
Harm Kelderman: "De laatste jaren bestaat de nieuwe instroom voor 60% uit mensen met een psychische handicap. Het bedrijf worstelt met dat probleem. Het bedrijf probeert zich bij te scholen om deze problemen te kunnen aanpakken."
Paul Lempens: "Sinds 1989 is er minder geld beschikbaar. Ook is de doelgroep van de sociale werkvoorziening veranderd. De WSW heeft echter de plicht om ook deze mensen op te vangen."
Gerard Veldhuis: "Het probleem op dit moment is dat het personeel niet mee ontwikkelt met de veranderende doelgroep."

2. Kwaliteit van het werk
Louis Rolevink van de ABVA KABO: "Het personeel bij de Polaroidlocatie heeft pas op 16 januari bodywarmers en werkkleding gekregen. Dat was ruim 7 weken nadat de DCW'ers daar aan de slag gingen. Verder was het op de werkplek erg koud." Harm Kelderman betreurt de gang van zaken bij de Polaroidlocatie ten zeerste. Een gedetacheerde werkneemster: "De werkkleding deugt niet zegt de baas van het bedrijf waar zij is gedetacheerd." Harm Kelderman: "Per bedrijf (detachering) zijn de afspraken verschillend. Als er iets niet in orde is, neem dan contact op met de gedetacheerden-begeleider. Verder wil Kelderman nog iets kwijt over de spuitcabine: de ARBO dienst heeft de DCW geadviseerd met betrekking tot de gang van zaken rond de spuitcabine. De mensen die daar nu rondlopen, kijken of de juiste procedures worden gevolgd." Hij vond dit in het SP rapport niet terug.

3.Ziekteverzuimbeleid
Gerard Veldhuis: "Een goed Arbobeleid en een goede begeleiding zullen een daling van het ziekteverzuim bevorderen."
Een gedetacheerde werknemer weet te melden dat je geen tijd meer krijgt om ziek te zijn. Als je een dag ziek bent bellen ze meteen op dat je wel weer aan het werk kunt. En wanneer je niet verschijnt hoef je verder ook helemaal niet meer terug te komen. Er is dan wel iemand anders die jouw plek inneemt. Ook komt naar voren dat veel mensen bang zijn om te praten omdat ze bang zijn hun baan te verliezen. Een mevrouw meldt dat je volgens de werkleiding altijd kunt werken of je nou een been hebt gebroken of een longontsteking hebt.
Harm Kelderman: "Soms is het werk niet geschikt voor iemand. Dan moet de DCW voor zo iemand proberen geschikter werk te vinden. Wat betreft de intimidatie bij ziekte zegt hij: dreigen met ontslag mag wat mij betreft niet aan de orde zijn. Als die dreiging er kennelijk is, zal ik er alles aan doen om op dat punt de cultuur aan te pakken." De wet schrijft voor dat de DCW met de werknemers contact moet opnemen bij ziekte. Er zijn dan grote verschillen. Dat hangt samen met de aard van de ziekte. Kelderman vindt het vervelend dat er sprake is van intimidatie.
Bij het sociaal medisch team zitten soms meerdere mensen bij het gesprek met de werknemer. Gerard Veldhuis van de ABVA KABO legt uit dat dat te maken heeft met de wet poortwachter. Kelderman: "Principieel heeft de werknemer recht op privacy bij zijn gesprek met de bedrijfsarts." Hij benadrukt dat de werkleiding niet op de stoel van de bedrijfsarts mag gaan zitten. Wel geeft hij aan dat het soms vanwege de werksituatie noodzakelijk is dat de werkleider bij het gesprek met de bedrijfsarts aanwezig is.

4. Aansluiting van het werk op de beperkingen
Veel mensen moeten zwaarder werk doen dan ze aan kunnen.

5. Detacheringen
Iemand uit de zaal merkt op dat niet iedereen geschikt is om gedetacheerd te worden.
Paul Lempens: "Het bedrijf waarvoor je werkt moet zorgen voor de werkbegeleiders. Detachering hoeft niet verkeerd te zijn."
Een andere klacht die naar voren komt is dat mensen die regulier werk doen tegen een “gedetacheerden” loon niet op hun waarde worden geschat. Zij zouden moeten worden gevraagd voor een vaste betrekking tegen een CAO loon (uitstromen).

6. Vermenging van Worksteppers en DCWers op de werkvloer
Een mevrouw uit de zaal merkt op dat de Worksteppers opdrachte uitvoeren die zij als DCW'ers zouden moeten doen, omdat de Worksteppers aan het werk gehouden moeten worden. De DCW'ers zitten daarom hele dagen niets te doen. Louis Rolevink bevestigt in deze het beeld dat uit het rapport naar voren komt.
Gerard Veldhuis: "Er wordt door de werkvoorziening in een hele kleine vijver gevist. Verder gaat er veel werk naar Polen of China."

Conclusie
Annelies Futselaar wil eerst afwachten wat de leiding van de DCW met het rapport en de aanbeveling gaat doen.
Als dat niet voldoende is, zorgt Annelies ervoor dat het op de agenda van de gemeenteraad komt.
Annelies zegt toe dat alle gemeenteraadsleden het rapport krijgen
Zij spreekt de hoop uit dat er met alle aanbevelingen wat gedaan wordt.

Aan het slot van de avond droeg SP lid mevrouw Dannenburg een schitterend gedicht voor over de DCW dat veel aanwezigen uit het hart gegrepen was.

 

DCW 

Wat was hij blij, hij had weer werk,
niet langer zitten kniezen.
Al was hij niet, als vroeger, sterk,
hij kon ook niets verliezen.
Hij telde weer een beetje mee,
mocht aan de slag bij de DCW.

Hij kreeg een baantje aan de band,
al had hij slechte voeten.
Medisch dossier? Leg aan de kant!
Daar gaan wij niet in wroeten.
Dat deelde men hem botweg mee:
hij hoort nu toch bij de DCW?

Hij wilde naar de ARBO gaan,
Maar mocht niet. De verklaring?.
Je kunt beslist wel acht uur staan,
wij spreken uit ervaring!
Kom, werk nu toch een beetje mee!
Je werkt nu toch bij de DCW!

Toen hij alsnog een arts bezocht
om die te consulteren,
geraakte men vol achterdocht
en wou hem detacheren.
Je bent niet meegaand, niet gedwee
dat past toch niet bij de DCW.

Zo moest hij op een ochtend vroeg
tot zijn verbazing merken,
dat hij nu deel werd van een ploeg
die elders moest gaan werken.
En wat hij zei, hij moest wel mee.
Want zo gaat dat bij de DCW.

Het was er koud, hij moest weer staan,
dat was niet meer te harden,
Zij bazen zeiden toen spontaan:
“Die hoort bij de verwarden.
Helaas doen die hier ook nog mee,
dat past toch niet bij de DCW.”

Hij meldde zich tenslotte ziek
maar kreeg een telefoontje:
“Toon jij je nu niet snel weer kwiek,
komt boontje om zijn loontje.”
Nu viel dat loontje ook niet mee,
want hij werkte bij de DCW.

Toen ging hij maar weer aan de slag,
hoewel hij protesteerde.
Totdat hij op een kwade dag
van zwakte niets presteerde.
Zijn baas dacht toen opeens: “O wee,
dat is niet goed voor de DCW.”

Ja, want zijn baas stond voor de zaak:
die moet vol trots naar buiten.
Stelt men de sfeer daar aan de kaak,
dan kan je daarnaar fluiten.
Dus stel hem maar ietwat tevree,
dan blijft het binnen de DCW.

Helaas, dat alles kwam te laat,
hij zou niet meer herstellen.
Men zette hem toen aan de straat
om bijstand te bestellen.
Daar werkte men ook wat aan mee,
dat was heel goed van de DCW.

Hij kon nog maar een maand of wat
zo op een houtje bijten.
Maar hij had toch zijn kans gehad,
men kon ze niets verwijten.
Men deelde dat tevreden mee;
Zo doen we dat bij de DCW.

Toch schrok men toen de rouwkaart kwam,
bezorgdheid ging wat knellen,
waarop men de beslissing nam
om bloemen te bestellen.
Ze stuurden ook een kaartje mee:
een laatste groet van de DCW!

Fred Dannenburg

 

 

DCW'ers aan het woord (pdf 1,76MB)

 

U bent hier