Enschede

Het laatste half jaar heb ik met groeiende verbazing de beraadslagingen in de raadszaal bijgewoond vanaf de publieke tribune. Het college lijkt namelijk keer op keer het nut en de noodzaak van een goed werkende gemeenteraad te ontkennen.

Zoals we weten heeft de raad twee taken: het controleren van het college en het stellen van kaders waarbinnen het college kan werken.

Controle kan alleen maar plaatsvinden wanneer de informatievoorziening naar de raadsleden op orde is. Keer op keer geeft de raad echter aan dat zij onvoldoende geïnformeerd is over belangrijke kwesties. Het antwoord van het college is steevast dat zij van mening is geen fouten gemaakt te hebben.

Nu ligt het verslag van de onderzoekcommissie op tafel en de conclusies liegen er niet om.

De onderzoekscommissie, waarin alle partijen vertegenwoordigd waren, stelt dat de raad niet tijdig en onvoldoende is geïnformeerd. Een bevestiging van wat de oppositiepartijen al vaker opmerkten.

En wat doet het college? Het geeft aan dat ze het met de meeste bevindingen van het rapport eens zijn maar vindt niet dat er fouten zijn gemaakt in de informatievoorziening richting de raad.

Door deze ontkenning zal het college nooit leren van de gemaakte fouten.

Kaders stellen kan de raad gedeeltelijk zelf. Zij heeft echter niet de mankracht die het college aan kan wenden via het ambtenaren apparaat. Deze mankracht is wel nodig om van een goed idee een uitstekend plan te maken.

Dus ook voor de kaderstellende taak is vaak het college nodig.

Dit kan bijvoorbeeld door debatten te voeren over fundamentele zaken als onderwijshuisvesting en opvang van kwetsbare groepen. Voor dit fundamentele debat zijn echter notities en nota's nodig die de visie van het college verwoorden. Het is dan ook dieptriest dat deze nota's soms wel bijna een jaar op zich laten wachten.

Op deze manier wordt de raad buiten spel gezet en kan het college haar gang gaan. De democratie wordt hiermee vakkundig de nek omgedraaid.

In het dualisme is de burgermeester zowel de voorzitter van het college als van de raad. Het is zijn taak om ervoor te zorgen dat het college haar werk kan doen zonder gestoord te worden over elk detail en dat de raad voldoende geïnformeerd wordt om het college kritisch te controleren.

Zolang een of beide taken niet goed worden uitgevoerd zal de raad vaak lijnrecht tegenover het college blijven staan. Het dualisme is dan verworden tot duellisme.

Nu staan we op de drempel van een recessie die ook Enschede zal treffen. De grootse plannen van het college belasten de begroting voor de komende jaren zwaar, terwijl de opbrengsten nog jaren op zich kunnen laten wachten. Alleen door samen te denken en samen te werken aan werkgelegenheid, scholing, innovatie en zorg kunnen we Enschede tot een voorbeeldstad maken. Niet een voorbeeld van mooie architectuur en prestigeprojecten maar een voorbeeld van hoe je tegenslag ten goede kunt keren. Een voorbeeld hoe je kansarmen een kans kunt bieden, hoe je zorg kunt leveren aan diegenen die het nodig hebben en hoe je inventiviteit, cultuur en handelsgeest kunt stimuleren.

Enschede lijkt aan de voorwaarden te voldoen maar dan moet het college de 39 door de bevolking gekozen raadsleden niet langs de kant laten staan.

Maxim van Luttikhuizen