Enschede

Renske Leijten is Tweede Kamerlid voor de SP. Zij heeft zorg, sport en welzijn als haar portefeuilles. Op 10 augustus heeft Renske verschillende organisaties in Enschede bezocht. Het was moeilijk een keuze te maken uit de vele plekken die ik haar graag wilde laten zien. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een bezoek aan een project voor mensen met een zeer grote afstand tot de arbeidsmarkt, een zorgboerderij die in de financiële problemen dreigt te komen en De Posten, een organisatie met een verpleeg- en verzorgafdeling, thuiszorg en dagbesteding.

Een dag over zorg en welzijn is natuurlijk niet compleet zonder een gesprek met thuiszorgmedewerkers. Net als ik zijn zij verbijsterd over de conclusie van de onderzoekscommissie die de overstap naar nieuwe zorgaanbieders voor verzorgers en ontvangers van zorg na de nieuwe aanbesteding als positief heeft beoordeeld. Natuurlijk zijn deze bezoeken er in de eerste plaats om informatie te krijgen, maar Renske kon door haar kennis en ervaring ook advies geven. Daarom was dit een waardevolle dag voor iedereen, ook voor mij.

De Forelderij
Een jaar geleden heb ik een week meegewerkt bij De Forelderij. Hier werken mensen die verschillende problemen nauwelijks zicht hebben op een reguliere baan. Toch komt bijna iedereen hier met veel plezier en bijzonder gemotiveerd. Ik denk dat belangrijke redenen van dit succes de positieve benadering van deelnemers is, maar ook het geven van verantwoordelijkheid die men aankan. Deze naam is gekozen vanwege de 3 vijvers waar Forel kan worden gevangen. Het uitzetten, roken en verkopen van de vis hoort bij de taken van de mensen die hier werken. Maar er is ook een groente-, fruit- en bloemenkwekerij waar iedereen zijn taak en verantwoordelijkheid heeft. Huishoudelijke taken als beheer van de kantine, verzorgen van de lunch en koffie en thee en corvé wordt door de deelnemers zelf geregeld met hulp van professionele begeleiders. Het project is gericht op werken maar de korte lijntjes met andere organisaties die betrokken zijn bij de deelnemers zorgen ervoor dat je als deelnemer niet de kans krijgt te worden “vergeten”. Net als ik was Renske enthousiast over deze manier van werken. Vanwege juist de sterke punten om een integratietraject tot een succes te maken; uitgaan van de mogelijkheden van deelnemers, belonen in plaats van straffen en een beroep doen op het verantwoordelijkheidsgevoel van deelnemers.

Zorgboerderij “ ‘t Zadel”
Via de media en een schrijven aan de gemeenteraad van Enschede hebben de beheerders van deze zorgboerderij aan de bel getrokken. Een faillissement dreigt buiten de schuld van de beheerders. De deelnemers hebben allemaal een PGB (persoonsgebonden budget). De belangrijkste reden om alleen mensen met een PGB aan te nemen is de enorme bureaucratie die “zorg in natura” met zich meebrengt. Iedere minuut zorg moet op papier verantwoord worden waardoor de praktische zorg niet gegeven kan worden. Maar het tijdelijk stopzetten van toewijzingen van nieuwe PGB’s (persoons gebonden budgetten) en het trage verloop van de indicering door het CIZ brengt deze zorginstelling langzamerhand in de financiële problemen.

Verzorgingshuis “De Posten”
Net als iedere organisatie die met zorg te maken heeft wordt ook De Posten geconfronteerd met de gevolgen van bezuinigingsmaatregelen. Om de zorg op een aanvaardbaar peil te houden is creativiteit nodig. En natuurlijk zorgen dat het geld op de goede plek komt. Voor de duidelijkheid, dus niet uitgegeven wordt aan hoge salarissen van managers, bonussen of sponsoring van een voetbalclub maar besteed wordt aan de mensen die zorg nodig hebben voor wie het geld dus bedoeld is. De Posten probeert het verblijf voor de bewoners zo goed en prettig mogelijk te laten zijn. Opvallend wat dit betreft was dat echtparen van wie een van de twee op een gesloten afdeling verzorgd moet worden niet apart hoeven te wonen. Mensen die in De Posten komen wonen mogen hun huisdier meenemen.

Het Zorg Zwaarte pakket bepaalt hoeveel uur zorg een bewoner mag krijgen. Ongeveer 5 A4- tjes aan informatie is nodig om dit te kunnen bepalen. Om dat te kunnen berekenen kost veel tijd. Tijd die afgaat van de uren die je eigenlijk aan zorg zou moeten besteden. Deze waanzinnige bureaucratische rompslomp moet zo snel mogelijk overboord.

De Posten heeft een soort zorgloket ingericht waar mensen met vragen terecht kunnen. Op zich een goed initiatief maar het zou eigenlijk niet nodig moeten zijn. Echter, waar zelfs dit servicepunt moeite heeft om de steeds veranderende regelgeving in de zorg bij te houden kunnen we niet verwachten dat dit voor niet ingewijden nog te bevatten is.

Dagbesteding
Sinds enkele jaren biedt De Posten dagbesteding aan voor Suryoye ouderen. Omdat deze mensen vaak nauwelijks de Nederlandse taal beheersen en bovendien analfabeet zijn is het lastig alsnog pogingen te doen deze groep te integreren. Wel opvallend is dat de Suryoye ouderen er wel voor voelen samen met autochtonen activiteiten te organiseren maar dat de Nederlandse groep daar juist moeite mee heeft.

Aangezien Renske wel de tijd neemt om naar de mensen te luisteren liepen de bezoeken wat uit.
Als we ons bezoek aan De Posten afsluiten zit de vaste kern actieve thuiszorgmedewerkers dan ook al bijna een uur op ons te wachten. Onderwerp van gesprek was natuurlijk de conclusie van de toezichtcommissie over de overname van het personeel na de aanbesteding van 1 januari 2010, die op correcte wijze zou zijn verlopen. Fijn voor de commissieleden dat zij rustig kunnen slapen nu zij vinden dat zij hun werk goed gedaan hebben. Jammer dat de mensen om wie het gaat daar anders over denken. Alle reden om de conclusies van de toezichtcommissie op de agenda van de Raad te zetten. Zo lang werknemers niet weten of hun pensioenbijdrage op de goede plek terecht komt, reistijd wordt verward met zorgtijd en alleen minimale contracturen op tijd uitbetaald worden en de meer gewerkte uren maat twee keer per jaar heeft de SP de verantwoordelijk wethouder nog wel wat te vragen.

En dan is het alweer half zeven. Met een hoofd vol regels, zorgen over de kwaliteit van zorg, alle verhalen van werkers in de zorg denk ik dat we blij mogen zijn met alle mensen die zich met hart en ziel inzetten voor mensen die het alleen niet redden. Zij zijn het die onze steun verdienen en krijgen.

Renske heeft ons met haar bevlogenheid, kennis en enthousiasme allemaal weer een hart onder de riem gestoken!

– Annelies Futselaar