Enschede

In Enschede leven veel mensen onder de armoedegrens. De SP wil graag weten om hoeveel inwoners het gaat. Als je dat niet weet, kun je niet beoordelen of de armoede in Enschede toeneemt of afneemt. Dan weet je ook niet wat je strijd tegen armoede oplevert. Deze kennis is natuurlijk van het grootste belang voor het beleid op verschillende punten. Ik denk aan de bouw van sociale huurwoningen, maar ook aan de kinderen die in armoede opgroeien. Hun kans op een goede opleiding mag niet lijden onder de financieel beroerde situatie van hun ouders. Reden voor de SP om bij de behandeling van de begroting voor te stellen te meten hoeveel mensen in Enschede in armoede leven. Helaas, de coalitiepartijen PvdA, CDA, VVD en BBE willen het niet weten.

Om te weten of beleid werkt is het belangrijk te weten wat de effecten zijn. De gemeente Enschede probeert op alle mogelijke manieren mensen te begeleiden naar werk. Op zich steunt de SP dit streven van harte. Maar wie werkt verdient meer dan het minimumloon zou je denken. Daarvoor hebben we in Nederland CAO’s. Helaas werkt het niet zo. In Enschede en veel andere steden in Nederland werken mensen voor hun bijstandsuitkering. Dat betekent dat je wel werkt maar niet genoeg verdient om van te leven. Tijdens het debat noemde wethouder Koomen allerlei voorbeelden van mensen die “zielsgelukkig” waren met het werk waarmee ze minder dan het minimumloon verdienen. Wat deze mensen voor toekomstperspectief is geboden weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ze liever werken voor minstens het minimumloon en daar hebben ze recht op.

Juist omdat er zoveel mensen in Enschede in armoede leven zouden Enschedese politici moeten willen weten of hun aantal afneemt of toeneemt. In Enschede lijken we niet te willen weten om hoeveel mensen het gaat. Niet alleen het college maar ook de meerderheid van de Raad steekt liever de kop in het zand. Wat niet weet, dat niet deert. Geen motto van de SP.

– Annelies Futselaar