Enschede

De WMO is voor mij als raadslid al jaren een blok aan mijn been. Ik mis een woord en dat is "minimale". Het gaat er niet om de bewoners van Enschede zo goed mogelijk maar zo goedkoop mogelijk te ondersteunen. Gevolg is dat zij minimale zorg krijgen. Met andere woorden, zo weinig mogelijk. Want de gemeente wil zich waar dat kan onttrekken aan zorg en ondersteuning van bewoners die dat nodig hebben. Het gevolg is dat steeds meer mensen afhankelijk worden van de hulp van familie en buren.

Natuurlijk is de SP er een groot voorstander van dat mensen naar elkaar omkijken. Maar dit heeft grenzen. Bijna iedereen kan tijdelijk iemand anders helpen. Bijna iedereen wil dat ook wel. Maar als er sprake is van maanden of zelfs jaren lange hulp dan maakt dat de hulpvrager afhankelijk van liefdadigheid. En dat is in een rijk land als Nederland niet nodig. De WMO is gewoon een ordinaire bezuinigingswet waarop gemeenten steeds meer gekort worden op de uitvoering. De gemeentes krijgen dus steeds minder geld van het rijk om de WMO goed uit te voeren.
Bij elke verordening die te maken heeft met de WMO probeert de SP fractie te voorkomen dat mensen die zorg of ondersteuning nodig hebben kaal geplukt worden. Dat valt helaas niet mee. Zowel landelijk als lokaal wordt de drempel om ondersteuning of zorg te vragen steeds hoger. Het gevolg zal zijn dat ouderen en chronisch zieken veel eerder naar een zorginstelling moeten verhuizen. Uiteindelijk zijn we dan veel duurder uit. Maar veel erger is dat mensen geen keuze hebben. De portemonnee bepaalt de kwaliteit van leven. En dat is nou precies wat de SP niet wil.
Bewoners van Enschede met een laag inkomen moeten zich bij Menzis verzekeren om voor vergoeding van bepaalde voorzieningen in aanmerking te komen. Wie bij een andere organisatie niet voor deze voorzieningen verzekerd is, komt niet in aanmerking voor bijzondere bijstand. Iemand met een hoog inkomen kan zelf kiezen voor een verzekeringsmaatschappij. Anderen kiezen voor Menzis of armoede. Geen keus dus.

Annelies Futselaar