Enschede

De gemeente Enschede lijkt het compensatiebeginsel (de plicht van de gemeente oplossingen te bieden aan burgers met beperkingen via het treffen van voorzieningen) een lastig begrip te vinden. De uitvoering blijkt dan ook op een aantal punten tekort te schieten. Gezien de samenstelling van het college is dat toch opmerkelijk.

Solidariteit, de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten zorg voor elkaar, kortom een beleid gebaseerd op socialistische uitgangspunten, gemengd met een flinke dosis christelijke waarden en een vleugje duurzaamheid, groen en armoedebestrijding. Maar dit alles kost geld en dan moeten er keuzes gemaakt worden. Veronderstelde normen en waarden vervagen en wie zichzelf niet kan redden is de klos. Binnen zeer korte tijd doen zich in Enschede enkele situaties voor waarbij het compensatiebeginsel in het geding is.

Omdat een aanvraag van een aangepaste auto eerst afgewezen en later toch toegekend werd en het om een bekend individu ging ontstond er nogal wat commotie. Naar aanleiding van het toekennen van een aangepaste auto gaat het college zich buigen over het compensatiebeginsel Een goed resultaat van een op zich vervelende situatie.

Het tweede punt gaat over het toekennen van een Persoons Gebonden Budget voor huishoudelijke hulp. Inwoners van Enschede met een PGB voor huishoudelijke hulp niveau 2 krijgen daarvoor 75% van het bedrag dat de gemeente uittrekt voor zorg in natura. Gevolg is dat de geïndiceerde uren niet uit dit lage, door de gemeente toegekende bedrag betaald kunnen worden. De gemeente Enschede gaat ervan uit dat mensen met een PGB hulp inkopen bij particulieren. Dat dit moet, staat niet in de WMO vermeld! De rechter heeft, in het kader van een voorlopige voorziening, besloten dat deze twee punten in strijd zijn met het compensatiebeginsel. Een cliënt met een persoonsgebonden budget moet bij een zorginstelling hulp in kunnen kopen. Dat dit niet kan voor het bedrag dat de gemeente aan mensen met een PGB en een indicatie HH2 toekent, is in strijd met het compensatiebeginsel. Bovendien beperkt het cliënten in ernstige mate in hun keuzevrijheid. Het PGB is nu juist bedoeld om die keuzevrijheid mogelijk te maken. Betrokkene wacht al vanaf 24 februari 2009 op een reactie van de gemeente.

Een derde punt betreft de besparingsbijdrage voor gebruikers van een scootmobiel . Omdat zij geen fiets hoeven te kopen moe(s)t er een besparingsbijdrage betaald worden van € 250 per jaar. De SP heeft destijds via een motie geprobeerd het college en de raad van deze onzalige (nu blijkt onrechtmatige) gedachte af te brengen. Gelukkig heeft (alweer) de rechter anders besloten. Het is met terugwerkende kracht tot januari 2007 verboden deze bijdrage te innen. De SP zal de wethouder vragen of betrokkenen al op de hoogte zijn van dit goede bericht en wanneer zij hun geld terugkrijgen. Natuurlijk rekenen we erop dat het innen van de besparingsbijdrage al is stopgezet.

Annelies Futselaar